سرنا زدن از دم گشاد

می گويند که در شرايط کنونی بايد به هر نحو شده از حمله آمريکا جلوگيری کرد. خب. بعد اضافه می کنند و لو با حمايت از حاکميت فعلی ايران . باز خب. بعد نتيجه می گيرند که با شرکت در انتخابات. دوباره خب. منتهی آخرش خوشمزه است که می رسند به اينکه بايد از معين حمايت کرد! ديگه نه ديگه! يعنی برای جلوگيری از حمله آمريكا بايد به معين رای بدهيم؟! نشد ديگه!
غير از اينکه اين بيان که ملت بايد از ترس حمله خارجی از اين حکومت دفاع کند را شبيه سرنا زدن از دم گشاد می دانم و معتقدم اتفاقا اين حکومت است که بايد از ترس حمله خارجی حقوق حقه ملت را به رسميت بشناسد و عقب بنشيند ولی با فرض قبول استدلالهايی شبيه آنچه مذکور افتاد هم چه دليلی دارد که نامزد خاص هم معرفی کنيم؟ چرا که استدلال اين بود که شرکت گسترده ملت در انتخابات آن نتيجه را می دهد ولی معين کجای آن استدلال است؟ اين دم خروسها از لای آن به ظاهر تحليل ها که به قولی ظاهرا هم از سر بيکاری نگاشته شده عيار آن را معلوم می کند. نوستالژی عدم حمايت ملت از بست نشينی نمايندگان مجلس ششم هم که همه جا هست.اين آسمان ريسمان کردن برای " معين " است نه تحليل

(از وبلاگ دخو)