تحليل دايره‌اي

سبك جديدي كه شرقيان با روزنامه‌شان در نوشتن تحليل ومقالات در پيش گرفته‌اند را از آنجا كه به جاي موشكافي ريز ومقطعي در مورد خاص به دادن اطلاعات مختلف، متنوع و چند جانبه بسنده ميكند را ميتوان تحليل دايره‌اي ناميد.
تحليلي پيراموني كه نتيجه‌ي فشار مضاعف به مطبوعات است وعكس العمل طبيعي قلم كه با دوران زدن قصد فرار از گزمه‌ و شحنه و قاضي دارد و صدالبته كه به دقيق وعميق كردن خواننده مي‌انجامد و اين خيري است كه عدو شده سبب آن.

اگر مقاله‌ي زلزله در خدوت پوپوليسم از محمد قوچاني در شرق را خوانده‌ايد كه مي‌نويسد:

برخى مديران شهرى مى دانند كه مردم از سركشى امرا به رعايا با لباس مبدل يا محقر خشنود مى شوند. پس رؤسا به ديدار عوام مى روند و به جاى اصلاح بوروكراسى ويران كشور آن را ويران مى كنند

اين را هم بخوانيد:

به نظرم تعريف‌اش از پوپوليسم كمي انحرافي است چرا كه از جايگاه و طبقه‌ي اجتماعي عوام جامعه تعريف غلطي دارد. بنظرم عوام ما آنهايي هستند كه ميگويند جمهوري اسلامي بايد برود اما يا نميدانند در ازاي آن چه ميخواهند و يا آرزوي آزادشدن(؟!) با تانك و تاج را دارند.
همانطور كه به پانزده درصد مردم(people) نمي‌توان عموم مردم گفت، رفتارهايي كه در نهايت تك‌ درصد جامعه را خوش مي‌آيد را پوپوليستي نميتوان ناميد