فقر، فحشا، فاشيسم - رفسنجاني، خاتمي، احمدي

فقر، فحشا، فاشيسم - رفسنجاني، خاتمي، احمدي

همه چيز با يك انقلاب ماركسيستي-اسلامي شروع شد. سرمايه‌ها و سرمايه داران بزرگ متواري شدند و به دنبال آن پرده جنگي بالا رفت كه بيش از هزار مليارد دلار ضرر به اقتصاد ايران وارد كرد. پي آمدآن، حكومت طايفه‌اي و دزديهاي كلان رفسنجاني، نمايش بغض و خنده‌‌هاي دروغين خاتمي و برگزاري سه انتخابات مخدوش در دوران نمايش اصلاحات، جاده را براي ورود ماشين جنگي فاشيستها باز كرد.
از فقر ناشي از دزديها و فحشاي منشا گرفته از دروغها تا فاشيسمي كه ريشه در عوامفريبي و درد توده‌هاي اجتماعي دارد تنها يك هفته فاصله است


‌يادداشت‌هاي پراكنده‌‌اي از پرده‌ي دوم سناريوي انتخابات

- فالي از تاريخ: اگر ميخواهي در ايران به راحتي سلطنت كني، سعي كن كه مردم گرسنه و بيسواد باشند - از نصايح آقامحمدخان قاجار به فتحعليشاه

- قدرت يابي احمدي نژاد ساده‌دلاني را كه از ماهها قبل رفسنجاني را رييس جمهور مسلم جمهوري اسلامي ميدانستند و موضوع اختلاف ميان دو يار قديمي (رهبر و اكبر) را تنها وسيله‌اي براي راي جمع كردن ميدانستند شوكه كرده است. گويي نشنيده‌اند كه هفت درويش در گليمي بگنجند و دو پادشاه بر اقليمي بجنگند. حجم اين لرزه، تنها با ابعاد تكانه‌هاي طبقه شبه روشنفكر قابل قياس است. درصد قابل توجهي از مردم چوب واقف نبودن بر اخبار و جزييات را ميخورند. درك و تعبيرات قشري از سياست، تعريف‌ها و تحليل‌هاي كوچه بازاري كه در تاكسي و صف شير و ...مي‌گويند و مي‌شنوند با واقعيات بسيار متفاوت است.
معتقدم كه بخشي از جامعه ما دچار تحليل‌هاي نيمروزي (علي مستعان زاده‌اي) از سياست شده‌اند. و باز احساس ميكنم كه متاسفانه ضخامت لايه‌هاي اين قشر در پايتخت‌نشيناني كه در سرنوشت سياسي ايران موثرترند بيشتر مشهود است.

- شكست رفسنجاني، يعني شكست دوباره‌ي حزب مشاركت و معين در طي تنها يك هفته، مضحك آنكه معين ابتدا گفت در دور دوم شركت نميكند ولي بعد در بيانيه‌اي - كه لابد بعد از پاره‌اي تغذيه اطلاعاتي صورت گرفته- به صف رفسنجانيان پيوست

- شكست رفسنجاني يعني شكست آنهايي كه نان نام مصدق و طالقاني و... را ميخورند و در عوض مثل آخوندها براي جامعه تكليف شرعي تعيين ميكنند كه: حتي آنهايي كه در دور اول شركت نكردند واجب است به رفسنجاني راي دهند

- جدا از صندوق سازيها و دخالتها، تفسير راي احمدي نژاد صرفا به دليل فقر، اشتباه بزرگي است. شك ندارم كه بخشي از همان بيست و سه مليوني كه به خاتمي راي دادند حالا از رييس جمهوري كه ذره‌اي بستني بر لباسش، حواس او را از تمام عالم هستي به نقطه‌ي لك متمايز ميكند خسته شده‌آند و به كسي راي داده‌اند كه در تبريز از محل سخنراني تا فرودگاه را، چندين كيلومتر با پاي بدون كفش طي كرده است.



- هجده تير فرصتي طلايي است. جامعه‌ي شوكه شده‌ي ايراني در بهترين شرايط براي انتقال شوك بزرگ به حاكمين است. هجده تير بهترين زمان براي اعلام سرخورگيها و نارضايتيها است. ما بايد به جهانيان اعلام كنيم كه نه احمدي نژاد چماق‌دار و نه هيچكدام از آن هشت هويجي كه جنتي براي فريب مردم چينش كرد، نماينده ايرانيان نيستند.

- من بيشتر از آنكه به حال آناني كه گول عوامفريبي‌هاي رجايي ثاني را خورده‌اند، افسوس بخورم به حال مملكتي كه روشنفكران و نويسندگانش، هنوز از تفكر قومي خالص نشده‌اند، ناراحتم. آن پيرمرد ميبدي نگهبان كارخانه كاشي كه در اولين روز ثبت نام انتخابات به وزارت كشور رفته بود تا به اعتراض به تبعيضي كه به قول خودش خاتمي بين اردكان و ساير شهرستانهاي يزد قائل شده ثبت نام كند، خيلي حرفها را زد كه گفتنش در كلام بسيار سخت است. متاسفم و مبهوتم كه چگونه بنويسم آن طنازاني كه دقيقه به دقيقه براي رفسنجاني قلم فرسودند نيز، ناز و نيازشان بيشتر از همين جنس بود

- مسعود بهنود اينروزها لابد از اينكه سخنگوي كراواتي رژيم يقه سفيدها شده و فيلم مناظره‌اش در تلوزيون voa، مدام از شبكه‌هاي مختلف سيماي جمهوري اسلامي پخش ميشود به خود مي‌بالد. بهنود طي يك هفته گذشته، يك دهم آنچه به تحريميان چسپانده از تخلفات جنتي و دخالت طايفه‌ي خامنه‌اي سخني نگفته و ننوشته. معلوم نيست حمله‌ي بي هزينه به قشري كه حرفي جز بر منطق نميزنند چه فايده‌اي دارد و در صف رفسنجانيان قرار گرفتن و توجيه و درز گرفتن اشاراتي چون عامل ادامه جنگ و عاليجناب سرخپوش و قتلهاي زنجيره‌اي و اتوبوس نويسندگان(كه اين يكي تقريبا در اكثر نوشته‌هاي بهنود يادي از آن ميرود) و ميكونوس و استات اويل را چه فايده.

- وقتي تجربه‌ي خاتمي كه پيشنهاد روزنامه نگاران و طبقه‌ي روشنفكران ديني بود شكست خورد حالا نبايد تعجب كرد كه چرا مردم در هر دو دور انتخابات، به حرف طبقه‌ي روشنفكرديني و روزنامه نگارتوجه نكرد

- رفسنجاني از روزهاي مياني هفته گذشته متوجه شده بود كه شانسي براي پيروزي مقابل احمدي نژاد ندارد اما براي جلوگيري از راهيابي كروبي به انتخابات - كه شانس بيشتري براي شكست دادن احمدي نژاد داشت - از دادن استعفا خوداري كرد. اينهم خدمتي ديگر از رفسنجاني به نظام اسلامي بود كه بايد گفت: چشم آنهايي كه براي او راي جمع ميكردند روشن

- جمهوري اسلامي با به افتضاح كشيدن رفسنجاني در انتخابات، با دست خود اصلي ترين ستون نگاهدارنده خود را، آنهم در مقابل چشمان تعجب زده‌ي مردمي كه معتقد بودند رفسنجاني منتخب اصلي است، خراب كرد. اين يعني رژيم قسمتي از خود را بلعيد و كار محو كردن آن ساده‌تر شد

- رهبري در صبح جمعه سوم تير و به هنگام راي دادن، براي تشويق مردم به راي دادن گفت: كار را كه كرد؟ آنكه تمام كرد!؛ شنبه چهارم تير كيهان روزنامه‌ي ولايت فقيه تيتر زد: ملت كار را تمام كرد: احمدي نژاد پيروز شد

- يادتان هست آنروزي را كه خاتمي براي گرفتن دكتراي افتخاري دانشگاه تهران، در ترافيك گير كرده و دير به مراسم رسيده بود و به طعن از مديريت شهري تهران انتقاد كرده و صحبت و تعجب از كلاهي كرده بود كه برايش صف بسته‌اند(پست رياست جمهوري)؟ جواب تند و رندانه‌‌ي احمدي نژاد را هم كه گفته بود اگر خاتمي به جاي سعدآباد در خيابان پاستور مانده بود، حالا مشكلي نداشت را هم حتما خاطر مبارك داريد. دقيق يادم هست كه چندتائي از مريدهاي خاتمي آنروزها داغ كرده بودند و مدام به انحاء مختلف مينوشتند كه دودرصدي‌ها به رييس‌جمهور محبوب ما توهين كرده‌اند و چه و چه ... حالا در نظرم بود كه خاتمي با چه والذارياتي نامه‌ي تبريك به احمدي‌نژاد نوشته و قابل درك است كه چرا اصلا نامي از وي در آن مرقومه نبرده

- معلوم نيست كه چرا گردانندگان روزنامه‌ي اينترنتي ((روز)) به جاي نشان دادن آدرس درست و واقع گرايانه‌اي از اوضاع، به طور غيرمستقيم و ناخوسته جامعه روشنفكري و دانشگاهي را به خروج از ايران دعوت ميكند و آنچه تماميت خواهان به دست و پا ميكنند اينها با زبان توجيه ميكنند


- مردم را از حمله‌ي آمريكا ترساندن، يعني احتمال ذهني چنين عملي را توجيه كردن. بايد باور كنيم كه تا جامعه‌ي ايراني و آمريكايي نخواهد، حتي اگر راديكالها در دو قطب عالم به شدت فعال شوند هم گلوله‌اي شليك نميشود. تحريم انتخابات يكي از راههاي جلوگيري از سوق بخشي از جامعه به اين تنگنا بود كه متاسفانه قدرت طلبي آنهايي كه با حكم حكومتي و اشك شوق وارد كارزار شدند مانع از تحريم گسترده و خبرساز شد. به هر حال حالا بايد قبول كنيم كه كمربندها را بايد سفت‌تر از قبل كرد و از فشارهاي مدني براي پيشبرد خواستها استفاده كرد. بايد ديد كه آيا ايرانيان ميتوانند همچون نمونه‌هاي مشابه خارجي، از برگزاري انتخاباتي مخدوش وسيله‌اي براي تدارك اعتراضات وسيع تدارك ببينند يا خير.


- سعيد پورعزيزي، اين وسط ياد تجليل از خاتمي افتاده. من نمي‌فهمم چرا هفته قبل كه خاتمي بدعت دخالت نظاميها در انتخابات را پايه گذاشت برخي ياد تجليل از او افتادند و حالا كه به فاصله يك هفته سيد هميشه خندان انتخاباتي ديگر را ضايع كرده و روند دخالت نظاميها را تثبيت كرده، ميگويند: خاتمي دلمان برايت تنگ ميشود!





توضيح غير ضروري:
- بدينوسيله از بازنشر مطلب فوق در سايت طرفدارن مريم رجوي تبري ميجويم و از هر گونه ولايت فقيهي چه تاجدار و عمامه دار و چه از نوع رجوي آن اعلام دوري و نفرت ميكنم
--------------


نامه ای به نویسندگان و روشنفکرانی که از هاشمی رفسنجانی دفاع کردند، فرزاد. م
روشنفکر و قلم به دست جامعه ای که شما باشید به احمدی نژاد حق بدهید که رئیس جمهور آن باشد


- يك معترض در وبلاگ علي قديمي چنين نوشته:

ملتی که یه روز به خوشگلی خاتمی رای می ده یه روز به زشتی احمدی نژاد! اي لعنت به فهم نداشته ي اين جماعت بوقلمون كه هنوز نمي فهمه بين احمدي نژاد و رفسنجاني كدوم رو انتخاب كنه يا اصلا تحريم... اگر هم معنی طالبان رو فراموش کردید صبر کنید به زودی وقتی واحد ریش قبضه شد و لبهای غنچه ماتیکیتون رو توی خیابون تیغ کشیدن یادتون می آد. اونوقته که کم حافظه ترین ملت تاریخ دهه 60 را به یاد می آره! تبریک می گم به همتون که نمردید و اون روزی رو دیدید که آقای هاشمی منجی تاریخیتون بشه. خوشا به زکاوت مردی که انقدر قدرت داره که چنین انتقامی از مخالفاش بگیره! هاشمی به مجمع تشخیص بر می گرده و احمدی نژاد با آرا چند میلیونیش شمارش معکوس عمر این سرزمین منحوس رو شروع می کنه.



- شخصي به نام سياوش در نظرخواهي وبلاگ زيتون چنين نوشته:

حالا دیگر شاه به قلعه رفت و کسانی که در طول این بیست و چند سال گرداننده ی اصلی ایران بودند از پشت پرده بیرون آمدند، قلعه ای را که در این سالها ساخته بودند تکمیل کردند و حالا همه یکجا داخل قلعه نشسته اند.
برای ما که همیشه بیرون قلعه بوده ایم چیزی عوض نشده است. کار روزانه ما همان است که بود:
سنگ پرانی به داخل قلعه و طلب نان و هوا!
برای گرفتن قلعه برج افکن لازم است . هر از گاهی دور هم جمع می شویم و برج افکنی درست می کنیم. اما هنگام پرتاب یکی از خودمان که گوشه چشمی به قلعه نشینان دارد دستمان را به منع می گیرد.
حالا دیگر کسی نیست که جلو یمان با بگیرد. آنها در قلعه، ما بیرون از قلعه. آنها توشه جندین سال شان را انبار کرده اند و نگران نان و هوا نیستند، ما هم باید دنبال نان بدویم هم دنبال سنگ برای پرتاب به قلعه.
چیزی عوض نشده است جز اینکه حالا همه آنها را یکجا درون قلعه روبروی هم داریم.